Powstanie styczniowe

Powstanie styczniowe było jednym z trzech zrywów narodowych po utracie niepodległości. Insurekcja 1863 roku była najdłużej trwającą i pociągnęła za sobą największe straty w ludziach, majątkach, kulturze i całym życiu społecznym. Konsekwencje tego powstania były odczuwalne bardzo długo.

Powstanie styczniowe wybuchło w nocy z 22 na 23 stycznia 1863 roku. W tę noc dokonano napadu na kilkadziesiąt punktów w Królestwie Polskim. Praktycznie żadne podjęte działanie nie przyniosło oczekiwanych rezultatów. Po wstępnych sukcesach powstańców, wynikających z zaskoczenia Rosjanie odpierali ataki. Przyczyną tych niepowodzeń, było to, że siły powstańcze nie były przygotowane do prowadzenia działań związanych z insurekcją. Brakowało wyszkolonych dowódców, brakowało broni i wszelkiego zaplecza logistycznego. Nierówna walka toczyła się na terenie Królestwa Polskiego. Poszczególne oddziały powstańcze, większe i mniejsze toczyły nie równą walkę z regularnym wojskiem carskim.

Straty były ogromne. Powstańcy ginęli od kul, ciosów szabli. Byli również bestialski dobijani na polu walki. Ta nie równa walka trwała do kwietnia 1865 roku. Ostatnim powstańcem tej krwawej insurekcji był ks. Stanisław Brzóska. Został stracony w dniu 23 maja 1865 roku. Jest to, przez wielu dzień zakończenie powstania styczniowego.

Ślady krwawych walk i działań związanych z powstaniem do dzisiaj są widoczne. W ramach wyjazdów turystycznych odwiedzamy te miejsca, pomnik, tablice i wszelkie ślady związane z tą insurekcja. Chcę zaprezentować niewielką ilość miejsc związanych z powstaniem. Niewielką, bo objętość strony nie pozwala na większą ekspozycję. Prezentowane miejsca będą sukcesywnie uzupełniane.